Uitdaging 26, ik ben een rijk mens…

Ik verhuis volgende week, naar Leuven. Dat zat eraan te komen en vandaar dat de stadskeuze voor deze uitdaging ‘fiere Leuvenaar worden’ nogal voor de hand lag. 🙂

Een nadeel van die keuze is dat Leuven een dure stad is om te wonen. Een van de meest prijzige van Vlaanderen zelfs. Een voordeel is dat dat noopt tot opruimen en wel omdat ik gekozen heb voor samen-huizen (www.samenhuizen.be) om de prijs te drukken. Ik zal intrekken in een appartement waar ik een eigen slaapkamer heb en deel de andere ruimten voortaan met een huisgenote. Dat vraagt dus om het beperken van spullen en een goede afweging maken van wat meegaat/meekan en wat niet.

Een aantal weken geleden begon ik schuchter aan een opruim, met toch ook wel wat koudwatervrees. Spullen wegdoen voelt op een of andere manier moeilijk, is lastig. Vraagt om duidelijke en scherpe keuzes, om loslaten ook.

Geleidelijk aan ging dat loslaten mij makkelijker af. Kon ik kast na kast en ruimte na ruimte doorgaan en afwegingen maken. Heb je dit nog nodig? Ga je dat nog dragen? Hoe vaak heb je dit de afgelopen jaren gebruikt/vastgehad? Kan je er iemand nog plezier mee doen of mag het echt weg? Wil je er zelf nog even aan vasthouden om het later nog te gebruiken en het ergens stockeren? Wil je, neen, ga je er nog iets mee doen? Want willen en doen is uiteraard verschillend. Ik voelde mij soms ook letterlijk lichter wanneer spullen de deur uit gingen en ik ruimte zag ontstaan. Stond ervan te kijken ook hoeveel er binnenkwam in amper 4 jaar wonen.

Het voelt tegelijk ook bijzonder om dit te doen in aanloop naar mijn 30ste en aan de hand van de spullen die bovenkomen even stil te staan en achteruit te kijken. Ik heb de voorbije jaren immers heel wat bijgehouden van dingen die ik deed en meemaakte. Kampaandenkens, programmaboekjes, voorbereidingen, tickets, badges,… Je kon het zo gek niet bedenken of het zat in een doos. Naarmate de bodem van de doos naderde groef ik verder en dieper in mijn eigen verleden, tot kleutertekeningen toe.

En ik zag dat het goed was…

Ik kan blij en dankbaar achteruit kijken. Om dingen die ik kon doen, om kansen die ik kreeg, om verwezenlijkingen, om leermomenten, om fijne en bijzondere ontmoetingen en gezelschap, om warme vriendschap, om beleefde ervaringen, om een goede gezondheid ook om daar ook ten volle van te kunnen genieten,…  Ik ben een rijk mens en besefte dat ten volle, daar in mijn zetel, omringd door herinneringen.

Veel spullen en spulletjes konden en mogen weg. Wat ik ervan wil overhouden draag ik sowieso al mee. ‘The best things in life… are not things.’

Een hoop papier, klaar om buiten te zetten.

Een oogopslag van 10 jaar Kazou-engagement.

 

 

 

 

 

 

Uitdaging 24, gemarineerde courgettes met mozarella (13/52)

Mmmmmmmmm, zomers lekkers. Uit het intussen gekende ‘Veg’.

Ingrediënten voor 4 personen (als bijgerecht): 4 middelgrote courgettes (ongeveer 500g), 5el olijfolie, 1 grote teen knoflook in dunnen plakjes, fijngeraspte schil van 1 citroen + wat sap, handje munt of basilicum in grote stukken, 1 bol buffelmozarella grof in stukken gesneden, zeezout en versgemalen zwarte peper.

Bereiding:

– Snijd de uiteinden van de courgettes en schil ze dan helemaal op met een dunschiller in vrij dikke schijfjes. Doe ze in een kom met ongeveer 2 eetlepels van de olie en meng ze wat door elkaar zodat alle schijfjes bedekt zijn met een laagje olie.

– Verhit een grote pan met antiaanbaklaag op vrij hoog vuur. Bak daarin de courgettes, in gedeelten, tot ze zacht en goudkleurig zijn, ongeveer twee minuten aan elke kant. Leg ze in een ondiepe schaal.

– Haal de pan van het vuur en laat ze wat afkoelen. Voeg er de rest van de olie, de knoflook en de citroenschil aan toe. Verwarm dit een paar minuten zachtjes – de achtergebleven hitte in de pan kan al genoeg zijn – want je wilt alleen maar de scherpte uit de rauwe knoflook halen en de olie de smaken van de knoflook en de citroen geven.

– Schenk de olie over de courgettes. Voeg zout en peper toe, knijp er wat citroensap overheen en strooi er de munt of basilicum over. Schep door elkaar, dek af en laat 1 uur op kamertemperatuur op smaak komen.

– Verdeel de mozarella erover en dien op met goed brood of, nog beter, warm platbrood.

Uitdaging 24, aardappelslaatje (12/52)

Omdat het mij telkens zo verlekkerde als ik erdoor bladerde, heb ik mij intussen VEG! Het River Cottage boek met groenten in de hoofdrol, aangeschaft. Het zal mij alvast ook helpen bij mijn uitdaging om vegetarisch te eten.

Het volgens slaatje is eruit afkomstig:

 

Het is een salade met nieuwe aardappel, tomaat en gekookt ei.

Ingredïenten voor 4 personen: ongeveer 400g nieuwe aardappels, 4 eieren op kamertemperatuur, ongeveer 250g kerstomaatjes, flinke handvol bieslook, zeezout en versgemalen zwarte peper.

Voor de vinaigrette: 6el koolzaad- of olijfolie, 4tl ciderazijn, 1tl mosterd, snuifje suiker

Bereiding:

– Snijd de aardappelen in stukken (al dan niet geschild). Doe ze in een pan, bedek met water, voeg wat zout toe en breng ze aan de kook. Draai het vuur lager en laat 8 -12 minuten zacht koken tot ze gaar zijn. Giet ze af en laat ze afkoelen.

– Kook intussen de eieren (ongeveer 7 minuten, langer als ze net uit de frigo komen). Koel de eieren af eens ze gekookt zijn om het kookproces te stoppen. Laat ze wat afkoelen en pel ze.

– Doe de ingrediënten van de vinaigrette met wat zout en peper in een leeg potje. Doe het deksel erop en schud tot het een geheel is (Echt een supertip, van dat potje! Had ik zelf nog niet aan gedacht.)

– Snijd de gekookte eieren ruwweg in stukken (als ze nog lopend zijn, zoals de mijne waren, is dat geen probleem 🙂 en doe ze in een grotere schaal. Schenk de vinaigrette erover en meng goed, waarbij je de eieren een beetje fijnprakt. Voeg de aardappels en kerstomaten (in twee gesneden) toe en roer goed door elkaar. Proef en voeg als dat nodig is nog wat zout en peper toe. Snipper er de bieslook over en dien op.

Smakelijk!

Uitdaging 24, Griekse salade (11/52)

Het sla-seizoen houdt aan, hoera!

Dit keer Grieksa slalalalalala.

Ingrediënten voor ongeveer 4 personen: 3 zongerijpte tomaten, 2 kleine komkommers, 150g olijven (zwarte of groene – je kan ze marineren in citroensap met olie en knoflook), 100g feta, 1tl gedroogde oregano, 1el citroensap, 1el olijfolie (extra vergine).

Bereiding:

–          Doe stukjes tomaat, komkommer, feta en een halve theelepel oregano in een kom.

–          Klop het citroensap, de olijfolie en eventueel een theelepel van de marinade met de rest van de oregano door elkaar. Breng de dressing op smaak met peper en zout. Giet de helft ervan over de salade en schep alles goed om.

–          Schik de salade op een serveerschaal, schenk de rest van de dressing erover en dien op.

Uitdaging 21, goed, beter, best (8/30)

 

Eind juni kreeg ik een cadeautje in de bus, vanwege Maven Publishing: het boek ‘Goed, beter, best’. Over de psychologie achter competitie en gedrevenheid. Ik was geselecteerd voor hun preread club en mocht het boek als een van de eersten lezen en er mijn mening over geven.

Het openingscitaat in het boek, van de hand van president Dwight D. Eisenhower, zegt al heel wat: ‘Het gaat niet om de grootte van de hond in de strijd, maar om de grootte van de strijdlust in de hond’. Of hoe David Goliath versloeg en alles mogelijk is. Alvast een stevige binnenkomer.

Doorheen het boek wordt heel onderhoudend van thema naar thema en onderzoek naar onderzoek gesprongen om je als lezer duidelijk te maken welke factoren een rol spelen in uitblinken of de wil daartoe. Een greep uit de prikkelende hoofdstuktitels: hoe de piekeraars de krijgers kunnen verslaan, het immense belang van kussengevechten, hoe een avondje blackjack de wereldeconomie aanjoeg en Michaelangelo had een agent. Om dus maar te zeggen dat wetenschap geen saaie connotatie hoeft op te roepen.

Welke drie dingen neem ik eruit mee?

–          Om te winnen of te slagen is het belangrijk dat je überhaupt gelooft dat dat kan. Als je dat niet doet en daarom niet deelneemt, is de kans groter dat je een vrouw bent. In het boek wordt het treffend omschreven als: ‘vrouwen weigeren om hun tijd te verspillen aan een nederlaag’. Voila, nu weet je het. Onze tijd is kostbaar en als we ervoor gaan, dan geen halfzacht gedoe.

–          Vanuit HR-oogpunt vond ik de onderzoeken over de aanwezigheid van publiek interessant, of dat nu net aanmoedigt of tot oncontroleerbare stress leidt. Op werkvlak valt er immers uit te concluderen dat het loont om de stijl van je medewerkers te kennen. Zo werken introverte mensen het productiefst zonder toezicht, voor hen is elke vorm van toezicht een afleiding. Extraverte mensen daarentegen snakken naar een extra stimulans en interactie, krijgen ze die niet, dan raken ze verveeld en verliezen ze de concentratie op hun werk. Er is dus eerder nood aan maatwerk dan aan iedereen gelijk voor de wet.

–          Dat er een groot verschil is tussen spelen om te winnen en spelen om niet te verliezen en dat creativiteit, nieuwe ideeën en verandering vooral voortkomen uit het eerste, maar het tweede nodig hebben om te kunnen overleven.

Als ik speel, dan speel ik om te winnen (nu weet ik dat dat onder meer komt omdat ik een vrouw ben, broers heb en al eerder dingen heb gewonnen). De volgende keer dat iemand mij daarop zegt dat ik competitief ben, interpreteer ik dat na het lezen van dit boek alvast als een compliment.

Uitdaging 18, eens gaan kajakken of vlotten – DONE!

In mei deed mijn metekind, Kjell, zijn eerste communie. Als cadeautje mocht hij nog eens komen slapen bij zijn meter en zouden we op een zonnige dag met ons twee gaan vlotten. Iets wat ik zelf dus ook heel graag eens wilde doen.

En zo geschiedde:

Bij http://www.theshelter.be/index.php huurden we een vlot en we voeren vanuit Korbeek-Dijle stroomafwaarts, richting Leuven. Aanmeren doe je dan vlak voor het kasteel van Arenberg. We gingen voor ‘op het gemakje’ en deden er zo’n drie uur over (met stramme schouderspieren voor meter tot gevolg…).

Onderweg leerde ik:

– dat vissen enkel ‘s nachts naar toilet gaan en dat mist ook kan ontstaan doordat er de vorige avond teveel gebarbecued werd (volgens Kjell toch)

– dat het zalig is om op een zondagvoormiddag als enige door een muisstille Doode Bemde te varen (en dat tijden veranderen, want Kjell vond dat vervelend, zo zonder muziek 🙂

– dat er op en naast het water véél leven is en dat het water van de Dijle relatief helder is

– dat de tonnen van een vlot zich uitstekend lenen tot een rondje percussie en dat dierengeluiden nog steeds het best werken in een echoënde tunnel (die ook nog leuk is als je bijna 30 bent!)

 

 

Uitdaging 2, vliegeren! (lilliputterstyle) – DONE

Ik ging vorige week op een winderige dag naar zee en ik nam mee: mijn vlieger!

Ik ben er al lang door gefascineerd en kreeg er een heel aantal verjaardagen geleden eens eentje cadeau van mijn mama. Ik had hem echter nog nooit gebruikt  (hij diende enkel eens als decorstuk op een cursus), maar deze uitdaging bracht daar verandering in. Een stevige zeebries bood de nodige hulp en ja, ik vind vliegeren nog altijd even leuk! :-).

 

De foto is er eentje in lilliputterstijl, maar het was zo koud dat de fotograaf liever binnen bleef. En ik ben toch nooit groot geweest… 🙂

Tussendoortje. Iets waarin ik mij toch wel wat herken…

Het gaat nog niet om de hond of de baby, maar ik beken, volgens een aantal van deze tekens nader ik de 30… 🙂

http://www.buzzfeed.com/jessicamisener/30-signs-youre-almost-30

 

Uitdaging 21, een idee aub (7/30)

 

Nederlandse reclamemaker Erik Kessels geeft er tips voor het verzinnen (én uitwerken) van goede ideeën.

Wat neem ik eruit mee na de lectuur?

– Dat als je probeert om met een idee (of uitspraak, of …) iedereen te vriend te houden, dat je dan weinig mensen zal aanspreken, laat staan overtuigen. ‘When you make something no one hates, no one will love it’. Eenheidsworst is niet aan te raden, met andere woorden. Ideeën die dieper gaan betekenen meer en blijven langer hangen.

– Dat falen goed is, want daar leer je tenminste iets uit. Als alles altijd fantastisch loopt en je komt geen barrières tegen op je weg, groei je veel minder dan wanneer je eens stevig met je hoofd tegen de muur loopt. Geflankeerd door de gevleugelde uitspraak: ‘Failure is good. Big failure is better. Big, ignominious failure in front of a lot of people is the best.’ Voila, bij deze ook elke keer dat ik op mijn bek ga gekaderd :-).

– Dat je allereerste idee vaak ook het beste is. En dat je goed moet onthouden wat een eerste reactie erop was, want die is het eerlijkst en zegt het meest. En dat een sterk idee altijd gerealiseerd kan worden, gewoon, omdat het echt een fantastisch idee is en mensen ervoor te vinden zullen zijn.

Uitdaging 24, Toscaanse broodsalade (10/52)

Eindelijk warm weer! Hiep hoi. Ik heb er lang naar uitgekeken en geniet nu met volle teugen van zon en zomer. De eerste die mij zou horen klagen dat het té warm is, die mag mij een draai rond mijn oren geven. Ik heb hier in de winter zo om gesmeekt.

Warm weer wil ook zeggen: zoeken wat dan lekker smaakt en niet te zwaar op de maag ligt. Tijd voor slaatjes met andere woorden.

Hieronder het recept voor een Toscaanse broodsalade met zomerse groenten, uit een boek ‘Italiaanse salades’ van Maxine Clark.

Ingrediënten voor ongeveer 4 personen:

ongeveer 4 sneden ouder brood (ideaal dus om een restje te verwerken!) , 4 grote tomaten (zaadjes eruit en in blokjes), 1 kleine gesnipperde rode ui, een halve komkommer in blokjes, 1 selderstengel in stukjes (ik gooide er in plaats daarvan wat radijsjes in, ook heel lekker!), 1 fijngehakt knoflookteentje, 2el rode wijnazijn (of witte-, of balsamico-), 6el olijfolie, 20g verse basilicum, zeezout en versgemalen zwarte peper.

Bereiding:

– Snijd de korsten van het brood en doe deze weg. Scheur het brood in kleine stukjes en leg ze in een kom. Besprenkel het brood met een tweetal eetlepels koud water (tot het enigszins vochtig is, maar niet papperig wordt). Meng het met je vingers door elkaar om het vocht over het brood te verdelen en het nog wat kruimeliger te maken.

– Voeg de tomatenblokjes, ui, komkommer, selderij en knoflook aan het brood toe en meng kort. Besprenkel met de azijn, de helft van de olijfolie en breng op smaak met zout en peper. Roer voorzichtig. Afdekken en 30 minuten laten staan zodat het brood alle smaken kan opnemen.

– Meng de stukjes basilicum door het mengsel, besprenkel het geheel met de resterende olijfolie en strooi er voor het serveren nog wat basilicum overheen.

Smakelijk!